Το Ομηρικό Τόξο

ΤΟ  ΤΟΞΟ

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη όλους τους χαρακτήρες να εύχεσαι να συναντήσεις για να ολοκληρώσεις μια περιγραφή κατάθεση  καταγραφή σε προσωπική συλλογική και ιστορική συνδετική διαδρομή. ΕΛΖΙΝ

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών είναι ο ΛΟΓΟΣ. Δυναμικός μαχητικός λογικός εύστροφος συναισθηματικός καθαρός τακτοποιημένος βαθύς μυστικός ρομαντικός πολεμικός ηγετικός  διακριτικά ενωτικός . Κυρίως ΕΝΟΠΛΟΣ με οπλισμό τονισμό αρμονία και ρυθμό μουσικό. Πανταχού παρών και τα πάντα  ερμηνευτικά εξηγών  μαχόμενος από κοντά Αγχέμαχος και από μακριά Τηλέμαχος . Τα πάντα να συμβαίνουν  να λαμβάνουν χώρα  και χώρο εξ΄ αιτίας του  στον αέναο χορό των  λέξεων του κοσμικού ήχου της συμπαντικής δημιουργίας.

Τι κάνει ο Οδυσσέας όταν φθάνει στην Ιθάκη;

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του  δεν είναι  παρά να πάρει πίσω  τον κόσμο που του έκλεψαν και ό,τι του ανήκει και ξεκινά από τις ΛΕΞΕΙΣ του, την έννοια και την σημασία τους. Λέξεις όπως  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΑΤΡΙΔΑ ,ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΤΙΜΗ. Γιατί πρώτα σου κλέβουν τις λέξεις και μετά τα ΟΝΕΙΡΑ και  την ΖΩΗ.

Νοτόθεν ενός γυρισμού

Πρόλογος

Τα Ομηρικά Έπη είναι η κατάθεση ενός ανθρώπου της γνώσης,  στον Αετό που  βρίσκεται παρά τους πόδας  του Διός του καθαρού της ολύμπιας κεφαλής,  του ανθρώπου του ΝΟΗΜΟΝΟΣ homo sapiens Νου, του Ομήρου ποιητή.

Με σκοπό συνδέοντας αρμονικά τα συλλογικά και προσωπικά και ιστορικά  αξιοσημείωτα γεγονότα της εποχής του να απελευθερώσει  τον ανθρώπινο νου μυαλό και να απελευθερωθεί και ο ίδιος σε πορεία γνώσης και αυτογνωσίας. Σμιλεύοντας τον εαυτό του και μια άμορφη μάζα ποδηγετούμενη με 12 τσεκούρια, 12 ενεργειακά κέντρα σε μορφή ύλης ΌΜΟΡΦΗ ενδελεχή.Με ένα  εκρηκτικό ηφαιστειακό σφυρί την ευφυία να κάνει σοφία, σοφή  να εξέλθει από ένα κεφάλι πολύ βαρύ.

Ως άνθρωπος  της γνώσης, ο Όμηρος  υιοθέτησε  προφορική διδασκαλία , τότε που οι ΛΕΞΕΙΣ διατηρούσαν ακέραιη την δύναμη τους και ο ΛΟΓΟΣ δημιουργούσε. Γράφησαν αργότερα,  όταν  οι Λέξεις άρχισαν να κλέπτονται και να αλλοιώνεται το νόημα και η σημασία τους. Και ο Λόγος  σε  μαλαματένια  λόγια να αποδεικνύεται μεγάλος δυνάστης  καταχραστής και κλέφτης,   ΤΡΩΑΣ και  ΑΝΤΙΝΟΟΣ έχοντας πάντα μια ΑΝΤΙΘΕΣΗ και σπανίως  ορθή θέση του ΝΟΥ.

Θέμα

Τα τρία επίπεδα της Γνώσης, το Γνωστό, το Άγνωστο και αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό με την ανθρώπινη μορφή καθιστούν το πεδίο της δυσπρόσιτο για όποιον θελήσει να την εξερευνήσει και οι εχθροί της γνώσης είναι 4 και  μεγάλοι πολύ. Ο φόβος, η διαύγεια η δύναμη και τα γηρατειά.

Ο φόβος θα εμποδίσει κάποιον να εισέλθει στον Λαβύρινθο  της Γνώσης του Γνωστού και θα μείνει απ΄ έξω  τα σπουδάγματα και τα γράμματα , τα μαθηματικά την επιστήμη την φιλοσοφία την λογοτεχνία  με απόγνωση να κοιτά. Αυτοί που θα εισέλθουν δύσκολα θα εξέλθουν αν τους διαδρόμους και τα θέματα με ένα ΜΙΤΟ δεν συνδέσουν και ο Μινώταυρος θα  καραδοκεί να τους αφανίσει στην στιγμή.

Ο Οδυσσέας, οδυσσάμενος νους του ανθρώπου,  παίρνοντας την Τροία και εξερχόμενος από τον Λαβύρινθο  αρχίζει μια  επιστροφή με φίλους και συντρόφους αρκετούς σε 12 νησιά, της συνείδησης που προσπαθεί να βρει και να κατανοήσει.  12 ΣΤΑΘΜΟΥΣ  στεριάς  στερεούς που αναδύονται από τα ποσειδώνεια νερά του ασυνείδητου συλλογικού της κάθε εποχής.

Σε κάθε σταθμό χάνει συντρόφους και φίλους μαζί με τα λάθη του  και τα ελαττώματα τους σε μια  δύσκολη πορεία  γνώσης και αυτογνωσίας. Στο τέλος θα απομείνει μόνος και με μια αυτοσχεδία από την Καλυψώ θα φθάσει στην Σχερία  των ΑΛΚΙΝΟΩΝ ανθρώπων τον προτελευταίο σταθμό.

Καθ΄ όλη την διάρκεια  της επιστροφής έχει ανελέητο διώκτη τον Ποσειδώνα κυρίαρχο των υδάτων, το θυμικό, και ένα συναίσθημα θολό. Στο τέλος εισερχόμενος  σε ένα παλάτι με τα ΝΙΠΤΡΑ το φιλτράρει  σε ομηρική διήθηση σε διαυγές και καθαρό.

Ο ΕΡΜΗΣ, η ερμηνεία τον βοηθούν και η ΑΘΗΝΑ, η έμφυτος σοφία τον καθοδηγούν. Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ  ξετυλίγοντας μια ανέμη ενός  ΠΗΝΙΟΥ ,  λειτουργεί σαν φάρος για να μη,  στα κύματα ενός αγρίου θυμικού, χαθεί. Φθάνει στην Ιθάκη έχοντας νικήσει τον φόβο, την διαύγεια την δύναμη αλλά όχι  τα γηρατειά. Έχει συνδέσει όμως το Γνωστό και το Άγνωστο  σε 12 γέφυρες με οριζόντια και κάθετη ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ  σε αξιοσημείωτους σταθμούς γεγονότα ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. Μεταμφιεσμένος σε ανώνυμος  ζητιάνος  παρατηρεί  όλους τους  μικρούς και μεγάλους   τυράννους της κάθε ανούσιας εξουσίας,  παλαιούς «φίλους και συντρόφους του», θρονιασμένους  στην πατρίδα του στην χώρα του στο παλάτι του στο σπίτι του, να τρώνε και να πίνουμε και να τον χλευάζουν  να τον λοιδορούν  υπερφίαλα και αλαζονικά.

Ο  Όμηρος, όπως ο κάθε αυθεντικός αληθινός  άνθρωπος της γνώσης  δεν μπορεί να γίνει μαστροπός της και ίσως για αυτό τον λόγο παραμένει αξιοπρεπής αλλά όχι πλούσιος σε ευρώ  και χρήματα πολλά. Όπως  όμως ο κάθε άνθρωπος της γνώσης θαρθεί σε σύγκρουση  όχι μόνο με όλο το θρησκευτικό και πολιτικό  σύστημα της κάθε εποχής,   τον ΑΝΤΙΝΟΟ και τον ΕΥΡΥΜΑΧΟ αλλά και με την παγιωμένη διαμόρφωση της κοινωνικής  σκουριασμένης αντίληψης   τους υπόλοιπους  ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ και ΔΟΥΛΟΥΣ που τους υπηρετούν.

Στο τέλος όμως, ο  Όμηρος Οδυσσέας τεντώνοντας το καμπύλο  ΤΟΞΟ και περνώντας το  ΕΥΘΥ ΒΕΛΟΣ σε μια  σε άλλη οκτάβα θα ανεβεί και ως ΗΡΑΚΛΗΣ την ΗΒΗ  νικώντας τα γηρατειά, τον 4ον εχθρό της γνώσης  θα νυμφευτεί.

Επίλογος

Η ακροτελεύτια διάταξη  της ω ραψωδίας της Οδύσσειας  είναι η  υπογραφή της ειρήνης  με επέμβαση παρέμβαση της Αθηνάς, της σοφίας ενός καθαρού Ζήνοος ΝΟΥ, η οποία είναι παρούσα μαζί με τον Ερμή, την Ερμηνεία, καθ΄όλη την διάρκεια  της οδυσσειακής επιστροφής  στο κτήμα ομηρικό απόκτημα του Λαέρτη. Τρεις ηλικίες και γενεές συναντιούνται   για να πολεμήσουν μαζί και είναι η πιο συγκινητική στην Οδύσσεια στιγμή. Πατέρας παππούς και εγγονός και είναι η στιγμή που ενώνεται και ξεσηκώνεται ο ΛΑΟΣ γιατί ΛΑΕΡΤΗΣ είναι αυτός που τον εγείρει.

6. Ομηρική Νουμηνία

NOYMHNIA
Η Τέχνη του Πολέμου και της Ειρήνης  σε Ομηρική  Μυθιστορηματική  Διαδρομή

Αυτός που ξέρει να πολεμά μπορεί και την ειρήνη να φυλά και να προστατεύει ό,τι βαθιά αγαπά. Αυτό που αγαπούσε ο Όμηρος το  έκρυψε μαζί με το ΤΟΞΟ του  στα Ομηρικά του Έπη και είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και η Ανθρωπιά. Έχει σκοτώσει τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ από την ΕΠΟΧΗ που τους κάλεσε τους περιέγραψε με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους. Είναι ΝΕΚΡΟΙ  και ο Ερμής με την ερμηνεία την ομηρική, τους συνοδεύει στον Άδη. Τα Ομηρικά Έπη είναι το Δώρο του στην Ελεύθερη Όρθια  Μαχόμενη  Ανθρωπότητα.  Είναι το Δώρο του Πνεύματος.  Η  ΕΙΡΗΝΗ  υπογράφεται με του Διός την Ωδή, η Αθηνά συνηγορεί και η Άρτεμις μιλά σαν ελάφι με ανθρώπινη φωνή.  Κάποιος  τολμηρός  ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ   Ταξιδευτή φθάνει  στην ΠΗΓΗ και το φέρει πίσω με την Ομηρική Υπογραφή. Κάτω από τον Αστερισμό του Απόλλωνος δεν επιτρέπεται καμία ασυνείδητη  ψυχή ασκόπως χωρίς στόχο δρόμο και προορισμό  να κυκλοφορεί.

Ολοκληρώνοντας την ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΊΩΣΗ  του Ελληνισμού

της ιστορίας του της περιπέτειας του.

Ποιο είναι το Δίκαιο που βρίσκεται με ποιον και γιατί;
Ποιο είναι το Δίκαιο;
Έχουν όλοι δίκιο όλοι έχουν άδικο
Κάποιος έχει περισσότερο…

Οι τρεις κόρες της Θέμιδος , οι Μοίρες, το πεπρωμένο, όπως το όρισε ο Όμηρος της φυλής ή ενός χαρακτήρα,την κατάλληλη Ώρα και Ώρες μαζί με την Δίκη, την Ετυμηγορία του Οδυσσέα κυλούν στις τρεις αυτές γραμμές κατεύθυνσης στο αυλάκι της Νέμεσης εδώ και πολύ καιρό σε ένα Αιώνιο Τώρα Παρελθόντος Παρόντος και Μέλλοντος.

Ο Οδυσσέας αναρωτιέται για το δίκαιο.
Αν είναι μαζί του και αν έχει το δικαίωμα να σκοτώσει τους μνηστήρες.
Ρωτά την Αθηνά γι αυτό την νύχτα που κοιμάται στο παλάτι κάτω από μια προβιά και παίρνει την απάντηση του Δία.Με τον κεραυνό του.
Είναι οι μόνοι που σκοτώνει σε όλη την πορεία του.
Ο Ευρύμαχος επίσης τον ρωτά
Τι κάναμε ;
Λίγα γουρούνια φάγαμε και αρκετά πρόβατα, την γυναίκα σου την σεβαστήκαμε, θέλαμε να την παντρευτούμε, μόνο το παλάτι ρημάξαμε και κάποιους ναούς γκρεμίσαμε και …συνειδήσεις.Να σε αποζημιώσουμε για τις ζημιές.Γιατί μας σκοτώνεις;
Η αιτιολόγηση και η απόφαση της Δίκης βρίσκεται στην απάντηση.
Ποιοι είναι οι μνηστήρες;
Σίγουρα βλέπουμε ότι είναι πολλοί.
ΟΙ μνηστήρες πολυάριθμοι είναι κατά αρχάς εσωτερική υπόθεση.
Είναι τα ελαττώματα του ανθρώπου. Οι ελλείψεις και οι υπερβολές του, τα θανάσιμα αμαρτήματα και είναι παραπάνω από 7.
Οκνηρία, αλαζονεία εγωκεντρισμός, φιλοτομαρισμός, φιλαυτία, απληστία, φθόνος ανταγωνισμός αντί άμιλλα, μικροψυχία, λαιμαργία λαγνεία, φλυαρία κατάχρηση εξουσίας,  επίδειξη ,ζήλια δειλία, αυτοοίκτος. Είναι όλα αυτά που ο Οδυσσέας σκοτώνει στην πορεία του και οι σύντροφοι του αφανίζονται σκοτώνονται και αυτοί εξ αιτίας της Νέμεσης που προκαλούν.
Είναι οι «σύντροφοι» του για ένα διάστημα μέχρι να μείνει μόνος με τον Εαυτό του.
Είναι η έλλειψη μέτρου, συνείδησης, αυτογνωσίας και τα όρια που δεν υπερασπίζονται και δεν διευρύνουν όταν χρειάζονται καταφεύγοντας στην υπερβολή και χάνοντας το πλοίο της αυτογνωσίας.
Μένοντας και ξεμένοντας σε κάποιο σταθμό.
Είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη αψογοσύνης που τους εμποδίζει να συνδεθούν με τον Σκοπό και εξαφανίζονται βουλιάζοντας στα μανιασμένα κύματα του Ποσειδώνα της ομίχλης της αυταπάτης και της ψευδαίσθησης.

Όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και, οι πρώτοι μνηστήρες της Ελένης,
του Οδυσσέα νικημένοι από τον μικρό τύραννο καταλήγουν είτε παρά τω πλευρώ του και σε καμιά καρέκλα δίπλα του με μεγάλη μερίδα εξουσίας προνομίων και απολαβών, αυλοκόλακες δοξολογώντας, θεολογώντας και νεκρολογώντας. Είτε πηγαινοέρχονται χαμερπώς σαν δούλοι του και τον υπηρετούν για κανένα κοκαλάκι από το τραπέζι.
Ποια είναι η κατηγορία;
Για ποιο πράγμα είναι τόσο πολύ ένοχοι;
Τι έχουν διαπράξει οι μνηστήρες, οι δούλες και οι δούλοι ώστε ο Όμηρος να μη δείξει κανένα έλεος απέναντί τους.
Ποιοι είναι το έγκλημα τους;
Γιατί δεν τους συν-χωρεί;
Γιατί δεν υπάρχει Χώρος για αυτούς σε αυτό το Παλάτι της Γης πια.
Ούτε για αυτούς τους ανθρώπους ούτε για αυτούς τους θεούς
τους.Γιατί έχουν φάει και έχουν πιει τα πάντα.
Έχουν εξαντλήσει τα πάντα. Έχουν καταβροχθίσει τα πάντα.
Έχουν λεηλατήσει τα πάντα.Είναι ένοχοι πρώτα ως αναφορά τον εαυτό τους.
Έζησαν ξόδεψαν χαράμισαν μια ζωή μένοντας μακριά από τον Ιερό Εαυτό τους. Χωρίς γνώση,χωρίς στόχο προορισμό,συνείδηση, ομορφιά και κατέληξαν στην λήθη. Αμνήμονες μνήμες στείρες και νεκρές άδεια σαρκία.
Έζησαν χωρίς αλήθεια χωρίς μέτρο χωρίς αυτογνωσία,χωρίς συνείδηση, χωρίς το μηδέν άγαν, άναδρα, άτιμα.
Και όχι μόνο έζησαν έτσι αλλά δημιούργησαν και ένα απαράδεκτο
σύστημα εξουσίας και διαχείρισης των αγαθών ιεραρχίες, ιερατεία αφεντάδων και δούλων πίνοντας τρώγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα σε υλικό πνευματικό φυσικά συναισθηματικό νοητικό επίπεδο.
Για αυτό είναι ασυγχώρητοι και δεν έχουν καμιά δικαιολογία.
Πρόδωσαν και προδίδουν πάντα πατρίδες, ανθρώπους, φίλους, θεούς και το κυριότερο προδίνουν τον εαυτό τους τον Άνθρωπο αφού προδίδουν την υπόσταση του και τον εμποδίζουν να ολοκληρωθεί να συναντήσει την γυναίκα του την ψυχή του, το παιδί του την καρδιά του και ρημάζουν τον νου του κάθε φορά στην λήθη και την λησμονιά.Τον πνίγουν σε μανιασμένα κύματα.

Πως τους σκοτώνει ο Όμηρος;
Η σκηνή είναι πολύ έντονη ανεξίτηλη εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητο των ανθρώπων με ανεξίτηλα γράμματα και ονόματα Αιώνια.
Ο Όμηρος δεν είναι βάρβαρος και είναι κάτι παραπάνω από ευφυής για να μπορεί να αποφύγει την βία όταν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο και την μάχη διαφορετικά.Είναι σοφός ! Έγινε σοφός κουβεντιάζοντας ώρες με την Αθηνά και εκεί βρίσκεται η πνευματική του υπεροχή και ανωτερότητα. Είναι πολύ απλό.

Τους σκοτώνει, τους έχει ήδη σκοτώσει με το να τους υποδείξει, να τους ακτινογραφήσει, να τους σκιαγραφήσει,τον χαρακτήρα τους, την συμπεριφορά, τις ασχολίες τους, τα λόγια τους.
Τους σκοτώνει ένα, ένα ονομαστικά καλώντας τους με το όνομα τους και τους σημαδεύει,ξεκινώντας από τους αρχηγούς τον κοιλαρά τον Αντίνοο και τον παραθυράκια Ευρύμαχο.
Τους “σκοτώνει” με το ευθύβολο του Τόξο την Οδύσσεια του και το μαγικό του Βέλος στοχεύοντας ακριβώς την ρίζα του προβλήματος,τον χοντρό λαιμό του και το πρησμένο του συκώτι ενός παρασιτικού ιού.

5. Θέση Τόξου Φ

Nicolas-André Monsiau 1791

Ομηρικά Ονόματα

Ποιος ήταν ο  Όμηρος; Τι ήταν; Ένας  ή πολλοί; Έγραψε ή μίλησε;

Ίσως να μη το μάθουμε ποτέ, ίσως και να μην έχει και σημασία  για εκείνον  που καταλαβαίνει. Σημασία έχει το έργο του. Τα ΟΜΗΡΙΚΑ ΈΠΗ. Το Δώρο του Πνεύματος στην όρθια  ελεύθερη ανθρωπότητα.

 Ο άνθρωπος είναι    ένας,  σαν μία  ενότητα όταν γνωρίσει τον εαυτόν του συνειδητά, αλλά   τα στρώματα    του υποσυνείδητου πολλά, τουλάχιστον τα 8/9 ενός βυθισμένου  παγόβουνου που κινείται πλέει στης κοσμικής αντίληψης τα νερά. Προφανώς μίλησε την Εποχή που οι ΛΕΞΕΙΣ είχαν  όλη την αξία τους και ολόκληρη την δύναμη τους  γιατί ήταν ένας Άνθρωπος της Γνώσης. Την Εποχή που Δημιουργούσαν τον κόσμο μαζί με τον Λόγο. Την Εποχή εκείνη ο Ήχος των Λέξεων έγραφε την Ιστορία του Κόσμου σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα  και τα δώματα του ανακτόρου του ανθρώπινου Νου, μυαλού και της Ψυχής. Στον επόμενο τόνο θάρχιζε ο Χορός  του ομηρικού  ζεύγους της ύλης και τηs ενέργειας στην έννοια και λογικής τους, στο αρσενικό και  το θηλυκό, το – και το +, στην νύκτα και την ημέρα, στην  Άρτεμη Σελήνη και τον Ήλιο Απόλλωνα. Στην ροή στου Ηριδανού στο ποτάμι του  ρεύματος του ηλεκτρονικού. Όταν οι ΛΕΞΕΙΣ είναι ζωντανές  είναι και αποτελεσματικές και είναι τα  όπλα ενός  σαϊτευτή και μιλούν πιο δυνατά και από τις σφαίρες γιατί  είναι ΤΟΞΑ και ΒΕΛΗ και έχουν σμιλευτεί  με φωτιά νερό αέρα γη στη αιθερική πεμπτουσία του πολεμιστή.

Ποιος είναι ο Πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών;

Ο Οδυσσέας!
Ο πολυμήχανος νους των Ελλήνων!
Η πολύπλευρη σκέψη τους, ορθή και πλάγια κάθετη και οριζόντια!

Ο Όμηρος τον φωτίζει οριζόντια και πλάγια στην Ιλιάδα και τον ανυψώνει κάθετα και ορθά στην Οδύσσεια που του αφιερώνει.Ο πολύπλοκος χαρακτήρας του Οδυσσέα, η ιδιαίτερη προσωπικότητα του και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του εκφράζουν απόλυτα τον Ελληνικό νου και το Ελληνικό Πνεύμα πρωτογενώς και πρωταρχικώς και μόνο έτσι και από αυτό μπορεί να κατανοηθεί. Ο Οδυσσέας είναι πρακτικός τύπος, της άμεσης εφαρμογής, της εμπειρίας, λατρεύει τις αυτοσχεδιαστικές « πατέντες» παραμένοντας ένα άπιαστος μποέμ  ελεύθερος κυνηγός. Δεν διακατέχεται από ηρωικά σύνδρομα και ηγεμονικές θέσεις και ουδεμία σχέση έχει με την λογική του “αμνού και του προβάτου”.
Στον πόλεμο της Τροίας έπρεπε να «τον πείσουν» να μεταβεί.
Έφερε τις αντιρρήσεις του, ενώ ήταν ο ίδιος που είχε δεσμεύσει του Αχαιούς με τον όρκο στο γάμο της ωραίας Ελένης. Ο Αγαμέμνων και ο Αχιλλέας πρωταγωνιστούσαν στην Ιλιάδα και αυτός σκεφτόταν.Και στο τέλος αυτός…. «έκανε την δουλειά» γιατί σκέφτηκε το πώς και τι μπορεί να γίνει.
Μαζί του σίγουρα δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο γιατί δεν ξέρεις τι σκαρφίζεται, τι σκαρώνει, τι μηχανεύεται.Έχει όμως ένα κώδικα τιμής και ηθικής μέσα στον οποίο αυτό,και αυτοί που αγαπά μπορούν να αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς γιατί θα κάνει τα πάντα για αυτούς με αφοσίωση και συνέπεια.
Ο Οδυσσέας όταν φθάνει στην Ιθάκη δεν απευθύνεται στον λαό της Ιθάκης που είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει στο νησί.Οι μαύρες τρύπες στο σώματα του λαού, η ενεργειακή αφαίμαξη και η χειραγώγηση από τους μνηστήρες δεν του επιτρέπει να κατανοήσουν, τόσο τον ίδιο,όσο και την δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Παραμένει απρόσιτος και απόμακρος για αυτόν.Όταν φθάνει στη Ιθάκη ο Οδυσσέας κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου. Δεν πηγαίνει αμέσως στο παλάτι γιατί θέλει να ανιχνεύσει την κατάσταση και να δει πως έχουν τα πράγματα. Δεν προσπαθεί να μιλήσει στον λαό. Είναι μάταιο. Ο λαός της Ιθάκης είναι αδιάφορος, αποχαυνωμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος από τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες που φυτοζωεί. Η παιδεία του συστήματος έχει σακατέψει το μυαλό του και δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των μνηστήρων που έχουν στρογκυλοκαθήσει στο τραπέζι και τρώνε και πίνουν σε βάρος του. Τους γνωρίζει αλλά νιώθει ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ίδιους. Στην συνέλευση που καλεί ο Τηλέμαχος παραμένει αμέτοχος και με παρέμβαση των Μνηστήρων παίρνει ένα πλοίο να μεταβεί στη Πύλο και στην Σπάρτη, με σκοπό φυσικά την εξόντωση του στο καρτέρι της  Σάμης Αστερίδος.
Ο Οδυσσέας φορά την τετράπτυχη ασπίδα, συμβουλεύει τον Αμφίνομο να αποχωρήσει και να εξετάσει τον ρόλο του αλλά αυτός παραμένει.Τον Λαβύρινθο τον εποπτεύει από ψηλά γιατί έχει της Αντίληψης τα φτερά.Έχει συναντήσει κόκκινα σκουφάκια αρκετά στην νεότητα του και έχει μάθει από αυτά. Δεν είναι πεινασμένος για τίποτα. Είναι χορτάτος.Έχει γνωρίσει μεγάλες αγάπες , μερικές πήγαν στον παράδεισο και έχει ζήσει σημαντικούς έρωτες. Στην ωριμότητα του ενδιαφέρεται μόνο για ένα ευθύ νησί και κάποιους ανθρώπους που ζουν εκεί. Μία συνάντηση τον ενδιαφέρει στα ψηλά δωμάτια του παλατιού και ένα παραμύθι.  Αυτό της ωραίας κοιμωμένης…που ξυπνά.
Στην τελευταία συνέλευση που τους κάλεσε ο Τηλέμαχος πήραν το σχεδόν μέρος των μνηστήρων άβουλοι και αμέτοχοι και συγκαταβατικοί.
Ο Οδυσσέας απευθύνεται σε ισότιμους πολεμιστές τον Τηλέμαχο, την Πηνελόπη, τον Εύμαιο, την Ευρύκλεια, τον Φιλοίτιο και με αυτούς συνεργάζεται που διαθέτουν την ενέργεια την γνώση και το  «τονάλ», την πάστα την δομή του πολεμιστή.
Ο Μενέλαος και ο Νέστορας είναι πιο κοντά να μιλήσουν στο λαό και η Αθηνά στέλνει τον Τηλέμαχο σε αυτούς να τον καθοδηγήσουν και να τον προετοιμάσουν για την συνάντηση με τον Οδυσσέα….επιστρέφοντας ταυτόχρονα και οι δυο.
Ο Οδυσσέας είναι δισέγγονος του Ερμή και ο Ερμής είναι πάντα παρών σε όλη την πορεία του. Έχει όμως και το Τόξο του Απόλλωνα, αλλά δεν θα το πάρει μαζί του. Η Πηνελόπη το φυλάει στη κάμαρη των θησαυρών περιμένοντας τον να γυρίσει.

Ας δούμε τα ονόματα των μνηστήρων τον ρόλο τους και τον χαρακτήρα τους έτσι όπως τα περιγράφει ο Πολεμιστής Ποιητής: