Φωτογραφία: ΤΟ ΤΟΞΟ
Συμπαντικές Πύλες Κοσμικής Πηγής
Ανοίγοντας την Πύλη του Ήλιου, ο Οδυσσέας στάθηκε μπροστά στο Κέντρο του Ομηρικού Κύκλου και κοίταξε το Κοσμογονικό Χάος γύρω του.Με μια κόκκινη χλαίνη στην μασχάλη και χωρίς κόκκινο στεφάνι- κορδέλα στα μαλλιά, ατένισε το Σύμπαν αδυσώπητα, όπως τον είχε κοιτάξει και αυτό, ένα λαμπερό πρωινό που περπάτησε όρθιος σε χώμα στερεό.
Το πρώτο, της ανθρωπότητος.
Ένα ταξίδι ξεκίνησε ανάμεσα σε φως και σκιές και ο Απόλλων με τον Διόνυσο να ανάβουν φωτιές και να κυνηγούν τις σκιές.
Αυτό, της Συνείδησης.
Άκουσε την φωνή του Αρχέγονου Όντος στην Ηχώ του πρωτογενούς Χρόνου να τον καλεί.
-Οδυσσέα, είμαι ο θεός σου, είμαι ο δημιουργός σου, είμαι ο αφέντης σου, μου χρωστάς την ύπαρξη σου, είμαι ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο αέναος κύκλος του σκοταδιού και του φωτός.
-Είσαι ο χρόνος, η νύκτα ,η θάλασσα, απαντά ο Οδυσσέας, είσαι , της Αντίληψης, ο Ωκεανός.
Και είμαι η πορεία ,η ευθεία, το βέλος, το τόξο, η μάχη, ο πόλεμος, η ειρήνη, η κατάκτηση του διαστήματος από την Τροία στη Ιθάκη, δεν σε προσκυνώ.
-Είσαι η αγωνία , η φευγαλέα της τύχης, ευκαιρία, η δημιουργία, το στοίχημα , η εξίσωση που την λύση της, γεωλογικούς αιώνες τώρα ζητώ…ακούγεται, της Πηγής, η Ηχώ, από το βάθος ενός τούνελ διαύλου, κοσμικό.
-Είμαι η επιλογή, ο δρόμος ,η καρδιά ,η ρωγμή, η σχισμή, η πληγή, ο πόνος, η θλίψη, η προσμονή, ο Οδυσσέας με αλκίνοο ουσία, διαλαλεί .
-Είσαι η φλόγα, η φωτιά ,το σπέρμα, η ΑΘΑΝΑΣΙΑ που κατέκτησες μόνος σου και είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ πια. Σε ευχαριστώ που με βοήθησες μαζί σου να εξυψωθώ ,παρατηρώντας σε από ένα παράθυρο πιθανοτήτων κβαντικό.
-Ήταν υποχρέωση μου και καθήκον μου να ανταποκριθώ στις προδιαγραφές που είχαν δοθεί για μένα και ένα χρέος τιμής για τον δημιουργό. Υποκλίνομαι εμπρός σε ένα όρθιο ΝΟΗΜΟΝ κοινό μόνο για ένα χειροκρότημα που με κρατά ζωντανό.
Τα χαρακτηριστικά του καλού ηθοποιού
Ο ηθοποιός συμμετέχει πάντοτε στο μαγικό θέατρο της ζωής και στην μεγάλη παράσταση του κόσμου στην παγκόσμια σκηνή με μέτρον αρμονία ήθος και την τιμή του πολεμιστή.
Παίρνει μέρος μέσα στην ζωή ,κλαίει γελά δακρύζει αγωνίζεται πέφτει ξανασηκώνεται προσπαθεί και ποτέ δεν τα παρατά.
Αποφεύγει να στύβει τον κόσμο σαν λεμόνι ,νιώθει ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής, συμβουλεύεται τον θάνατο του, από τα αριστερά, μαθαίνει μέσα από τα λάθη του και από τα λάθη των άλλων που ερευνά.
Εξετάζει το εύρος της αντίληψης καθέτως και πλαγίως για να μη, σε σκουριασμένες κοινωνικές διαμορφώσεις κολλά.
Εναρμονίζεται με το Πνεύμα της Εποχής του για να ρέει ροϊκά σε όχθες ιστορικών ποταμών
και δεξιά και αριστερά.
Το μόνο κέρδος του είναι η ικανοποίηση της αψογοσύνης και ελεύθερος με τα φτερά της Ελευθερίας πετά, γιατί δεν καμώθηκε ποτέ , πως ήταν τίποτα παραπάνω από μια φλόγα κεριού μπροστά στο φως δισεκατομμυρίων άστρων, που από παιδί μετρά.
Ο πολεμιστής είναι ένα μονοπάτι που έχει καρδιά και ένας ρόλος ζωής που διερευνά και ποτέ δεν ταυτίζεται με αυτόν, οδηγώντας χωρίς να οδηγεί και επιθυμώντας χωρίς να επιθυμεί ,για να προχωρά σωστά.Έτσι το σημείο της αντίληψης μετακινεί, σε νέες περιοχές του διαστήματος με τόλμη γοητεία και αρετή.
Ο Οδυσσέας , ΑΜΜΟΘΕΝ, περπάτησε 12 βήματα σε μια ομηρική άμμο αστερόσκονης βαδίζοντας στο κέντρο του Ηλιακού Κύκλου.Στάθηκε ακριβώς πάνω σε αυτό, με κέντρο βάρους και σημείο αναφοράς ένα ομηρικό, από αγριελιά, μοχλό, στηρίχτηκε σε κίονα με βάση γερό, σήκωσε το ΤΟΞΟ και σημάδεψε σταθερά. Ένα βέλος φωτεινό διέσχισε τον καθαρό ουρανό. Ο Απόλλων τραγούδησε με δοξάρι γοητευτικό και ο Διόνυσος χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο ελεγχόμενα τρελό.
Η Γη με ταχύτητες μεγάλες αρχίζει να αλλάζει καθώς ξημέρωνε….στο Λυκόφως των Θεών. Οι ήρωες κουνήσαν το κεφάλι σκεφτικά, οι λωποδύτες μαρμαρώσαν και οι ΛΕΞΕΙΣ στήσαν τρελό χορό σε μια νέα Βουλή με τον Άνθρωπο, χαμογελαστό και ευτυχισμένο ΘΕΟ
Ομηρική Πολιτεία
Λέανδρος Λαμπρινός
Αύγουστος 2014
Ομηρική Πολιτεία 